Det var bra, for dei to siste vart det ikkje noko av pga av for dårlege blodverdiar. Blodplatene heilt på kanten i dag og, men det gjekk bra.
Formen har vore stigande dei siste dagane. I går var eg på ein lang markatur (furumyrer(bildet) er himmelsk å gå i), og i forgårs sprang eg 2 km i grei fart utan å verta for utslitt. Stigande form merkar eg på at eg vert mindre sliten ved arbeid og trim. Andre tydlege teikn er at slimhinnene begynner å verta normale (maten vert god att) og at avføringa vert som ho skal. Som de forstår, er det ei tid for kroppsfokusering. I mitt neste innlegg skal eg filosofera litt over tru og optimisme i sjukdomsamanheng.
